چه آهنگی برای کودکان بهتر است ؟

ریتم و جذابیت
در اینجا می خواهیم به یک جنبه خاص اشاره کنیم ، که می تواند یک مکانیسم اساسی از اثرات مفید انتقال موسیقی را نشان دهد. این ویژگی خاص به این واقعیت مربوط می شود که فعالیت های موسیقی معمولاً مبتنی بر ریتم است. بیشتر سبک های موسیقی دارای الگوی زمانی زیرین هستند که به آن متر گفته می شود و یک ساختار سلسله مراتبی را بین نقاط زمانی تعریف می کند (لندن ، 2004). از نظر ژنتیکی ، تبعیض ریتمی در نوزادان 2 ماهگی مشاهده می شود (ترهوب و هانون ، 2006). مانند بزرگسالان ، نوزادان 7 ماهه می توانند یک ضرب و شتم زیرین را دسته بندی کنند ، ریتم ها را بر اساس متر طبقه بندی کنند (هانون و جانسون ، 2005) ، و نوزادان 9 ماهه می توانند به راحتی اختلافات زمان کوچک را در شدت متریک نسبت به غیر متریک طبقه بندی کنند. ریتم (Bergeson and Trehub، 2006).

نظریه حضور پویا نشان می دهد که الگوهای ریتمیک در موسیقی فقط به دلیل همگام سازی فرایندهای توجه که به دوره های موجود در ریتم شنوایی القا می شوند ، قابل درک هستند (جونز و بولتز ، 1989). در حقیقت ، جمعیت های عصبی در قشر بینایی به ریتم منظم ارائه محرک وابسته هستند که مکانیسم انتخاب توجه است (Lakatos و همکاران ، 2008). بنابراین پیشنهاد شده است که فعالیتهای موسیقی که حاکی از درک و تولید ریتم است ، فرآیندهای توجه را آموزش می دهد که از دیگر عملکردهای شناختی نیز بهره مند می شود. در واقع ، یک مطالعه جدید با کودکان نشان داد که فعالیتهای موسیقی باعث افزایش دقت ریتمهای تولید شده می شوند (اسلاتر و همکاران ، 2013) ، در حالی که نوازندگان بزرگسال در تولید مثل فواصل ریتمیک به طور قابل توجهی دقیق تر هستند (چن و همکاران ، 2008) ، تشخیص بی نظمی های متریک ( جیمز و همکاران ، 2012) و حفظ

ریتم در مواردی که هیچ یک از خارج از کشور تأمین نشود (Baer et al.، 2013).

 

 

 

 

 

ادامه مطلب